آب بندی مخازن آب | خدمات و کارهای اجرایی

چرا باید مخازن آب را عایق کنیم؟

انتخاب مواد عایق مناسب برای آب‌ بندی مخازن آب شرب، رعایت استانداردهای بهداشتی (فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی) و فنی، و اجرای صحیح فرآیند آب‌بندی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. موادی که برای این منظور استفاده می‌شوند باید دارای مقاومت بالا در برابر خوردگی، قابلیت انعطاف‌پذیری، و عدم تأثیر منفی بر کیفیت آب باشند. علاوه بر این، فرآیند آب‌بندی باید توسط تیم‌های مجرب و متخصص انجام شود تا از هرگونه نقص و مشکل در آینده جلوگیری شود.

انواع مخازن آب و روش‌های آب‌بندی

آب‌بندی مخازن آب به دلیل ویژگی‌ها و کاربردهای متنوع، نقش بنیادی و حیاتی در انواع مختلف این مخازن ایفا می‌کند. مخازن بتنی، فلزی، پلی‌اتیلنی، فایبرگلاس و تحت فشار هر یک نیازمند روش‌های خاصی برای آب‌بندی هستند تا از نفوذ آب و مواد شیمیایی جلوگیری شود و دوام و کارایی آنها بهبود یابد. این آب‌بندی‌های دقیق و متناسب با نوع مخزن، تضمین می‌کنند که مخازن آب به طور مؤثری به هدف ذخیره‌سازی و حفاظت از منابع آبی عمل کنند.

مخازن بتنی

مخازن بتنی به دلیل دوام و مقاومت بالا، در مناطق شهری و روستایی به طور گسترده استفاده می‌شوند. برای عایق‌بندی این مخازن، از پوشش‌های پلیمری مانند اپوکسی و پلی‌اورتان استفاده می‌شود که با ایجاد لایه‌ای محافظ، از نفوذ آب جلوگیری می‌کنند. همچنین، استفاده از درزگیرهای انعطاف‌پذیر مانند سیلیکون یا پلی‌یورتان و مواد نانو برای ترمیم ترک‌ها و افزایش چسبندگی مواد آب‌بندی به سطح بتنی ضروری است.

مخازن فلزی

مخازن فلزی، معمولاً از فولاد ضد زنگ یا گالوانیزه ساخته می‌شوند و به دلیل نصب سریع و مقاومت بالا در برابر فشار، در شرایط اضطراری کاربرد دارند. این مخازن با پوشش‌های ضد زنگ و آب‌بندی اپوکسی یا پلی‌اورتان محافظت می‌شوند. استفاده از مواد نانو و رزین‌های اپوکسی نیز برای ترمیم ترک‌ها و افزایش مقاومت در برابر خوردگی مؤثر است.

مخازن پلی‌اتیلنی

مخازن پلی‌اتیلنی به دلیل سبکی و مقاومت در برابر خوردگی و اشعه UV، محبوبیت زیادی دارند و در محیط‌های خانگی، صنعتی و کشاورزی استفاده می‌شوند. این مخازن به طور ذاتی ضد نفوذ آب هستند، اما درزگیری اتصالات با مواد مناسب مانند سیلیکون یا پلی‌یورتان می‌تواند کارایی آب‌بندی آنها را افزایش دهد.

مخازن فایبرگلاس

مخازن فایبرگلاس از مواد کامپوزیتی ساخته شده‌اند و به دلیل سبکی و مقاومت در برابر خوردگی، گزینه‌ای مناسب برای ذخیره‌سازی آب شرب هستند. برای آب‌بندی این مخازن، رزین‌های پلی‌استر یا اپوکسی با الیاف فایبرگلاس ترکیب می‌شوند تا یک لایه مقاوم و چسبنده ایجاد شود.

مخازن تحت فشار

این مخازن برای تحمل فشار بالا طراحی شده‌اند و معمولاً در سیستم‌های توزیع آب تحت فشار یا کاربردهای صنعتی استفاده می‌شوند. پوشش‌های مقاوم در برابر فشار بالا و درزگیری اتصالات با مواد مناسب، از جمله روش‌های مؤثر برای آب‌بندی این مخازن است.

آب‌بندی فشار مثبت و منفی

آب‌بندی فشار مثبت برای مخازنی که در بالای سطح زمین نصب می‌شوند، استفاده می‌شود. در این روش، سطح داخلی مخزن تمیز شده، ترک‌ها و درزها ترمیم می‌شوند و سپس پوشش‌های پلیمری مقاوم در برابر فشار اعمال می‌گردد. آب‌بندی فشار منفی برای مخازن زیرزمینی که در معرض فشار آب خارجی قرار دارند، به کار می‌رود. این روش شامل تمیزکاری سطح خارجی، ترمیم ترک‌ها، اعمال پرایمر و پوشش‌های پلیمری مقاوم در برابر نفوذ آب است.

بهترین روش آب‌بندی مخازن آب

مواد نانو به دلیل ویژگی‌های ویژه و منحصر به فردشان، به گزینه‌ای برتر برای آب‌بندی مخازن آب شرب تبدیل شده‌اند. این ویژگی‌ها شامل سطح تماس بسیار بالا، که امکان پیوند بهتر و یکنواخت‌تر با سطوح مختلف را فراهم می‌کند، و واکنش‌پذیری بیشتر، که موجب افزایش اثربخشی در فرآیند آب‌بندی می‌شود، هستند. علاوه بر این، نانو مواد قادرند به کوچک‌ترین ترک‌ها و منافذ نفوذ کنند، که این خاصیت به ویژه برای جلوگیری از نفوذ آب و آلاینده‌ها اهمیت دارد. با استفاده از این مواد، می‌توان از تشکیل لایه‌های محافظتی فوق‌العاده نازک اما بسیار مقاوم بهره‌مند شد که به طور مؤثر طول عمر مخازن را افزایش می‌دهند و از تخریب و خوردگی آن‌ها جلوگیری می‌کنند. به این ترتیب، مواد نانو نه تنها کارایی و دوام مخازن آب شرب را بهبود می‌بخشند، بلکه با تضمین حفظ کیفیت و بهداشت آب، به تأمین آب سالم و ایمن برای مصرف‌کنندگان کمک می‌کنند.

فرآیند آب بندی مخازن آب شرب

در این قسمت مرحله به مرحله تمامی فرایند آب بند مخازن آب شرب را به صورت کامل برای شما توضیح داده ایم.

مرحله 1: ارزیابی و آماده‌سازی سطح مخزن

• ارزیابی سطح مخزن: بررسی وضعیت سطح: ابتدا باید سطح داخلی و خارجی مخزن به دقت بررسی شود. هرگونه ترک، درز، برجستگی، آلودگی و خوردگی باید شناسایی شود.
• ارزیابی ساختار: ساختار مخزن باید از نظر استحکام و مقاومت در برابر فشارهای داخلی و خارجی مورد ارزیابی قرار گیرد.
• تمیزکاری و آماده‌سازی سطح: تمیزکاری: سطح مخزن باید از هرگونه آلودگی، گرد و غبار، زنگ‌زدگی و روغن پاک شود. این کار می‌تواند با استفاده از سندبلاست، تمیزکاری مکانیکی یا شیمیایی انجام شود.
• ترمیم ترک‌ها و درزها: هرگونه ترک و درز در سطح مخزن باید با مواد ترمیمی مناسب مانند ملات‌های پایه سیمانی یا رزین‌های اپوکسی پر و صاف شود.

مرحله 2: انتخاب و اعمال پوشش‌های آب‌بندی

• انتخاب مواد آب‌بندی: پوشش‌های پلیمری: برای آب‌بندی مخازن آب شرب، پوشش‌های پلیمری مانند اپوکسی و پلی‌اورتان به دلیل مقاومت بالا در برابر فشار، خوردگی و مواد شیمیایی بسیار مناسب هستند.
• غشاهای ضد آب: در برخی موارد، استفاده از غشاهای ضد آب مانند غشاهای بیتومنی یا غشاهای ژئوممبران برای افزایش مقاومت در برابر نفوذ آب خارجی توصیه می‌شود.
• اعمال پرایمر: پرایمر پلیمری: قبل از اعمال پوشش‌های آب‌بندی، یک لایه پرایمر پلیمری به سطح مخزن اعمال می‌شود تا چسبندگی مواد آب‌بندی افزایش یابد. این پرایمر باید با نوع پوشش نهایی سازگار باشد.
• اجرای پوشش‌های آب‌بندی: پوشش‌های اپوکسی یا پلی‌اورتان به صورت لایه‌های متوالی و با ضخامت مناسب روی سطح مخزن اعمال می‌شوند. این پوشش‌ها باید به طور یکنواخت و بدون ایجاد حباب هوا اجرا شوند.

مرحله 3: درزگیری و عایق‌بندی اتصالات

• مواد درزگیر: تمامی اتصالات، درزها و نقاط حساس مخزن باید با مواد درزگیر مناسب مانند سیلیکون یا پلی‌یورتان پر شوند. این مواد باید انعطاف‌پذیری و مقاومت کافی در برابر شرایط محیطی را داشته باشند.
• عایق‌بندی خارجی: در صورت نیاز، سطح خارجی مخزن می‌تواند با غشاهای عایق‌بندی مانند غشاهای ژئوممبران یا غشاهای بیتومنی پوشانده شود تا از نفوذ آب زیرزمینی جلوگیری شود.

مرحله 4: تست و نظارت نهایی

• تست فشار داخلی: پس از اتمام فرآیند آب‌بندی، مخزن باید تحت فشار داخلی قرار گیرد تا کارایی آب‌بندی بررسی شود. این تست شامل پر کردن مخزن با آب و بررسی هرگونه نشتی یا ضعف در آب‌بندی است.
• تست فشار خارجی: در مخازن زیرزمینی، تست فشار خارجی نیز برای بررسی مقاومت مخزن در برابر فشار آب زیرزمینی انجام می‌شود.
• بازرسی دوره‌ای: مخازن آب شرب باید به طور دوره‌ای بازرسی شوند تا هرگونه نقص و مشکل در آب‌بندی به موقع شناسایی و اصلاح شود.
• نگهداری پیشگیرانه: اجرای برنامه‌های نگهداری پیشگیرانه می‌تواند عمر مفید مخازن را افزایش دهد و از هزینه‌های بالای تعمیرات جلوگیری کند.